donderdag 28 maart 2024

TV-films vertellen wél een verhaal

Huishoudelijk werk doe ik heel weinig omdat ik vaak fouten maak met scherven die ik niet op kan ruimen tot gevolg. Lang lezen kan ik niet omdat mijn ogen gaan tranen. Dus zit ik veel televisie te kijken en ik moet zeggen dat het de avond vult.


Russisch gevaar
Informatieve programma's bekijk ik zelden. De talrijke talkshows zijn oppervlakkig en gevoelig voor de stemming van de dag. Neem Oekraïne. Het is duidelijk dat de Russen die oorlog nooit zullen winnen, omdat ze te zwak zijn. Ze kunnen nooit tegen het westen op met zijn omvangrijke industrieel apparaat. Toch wordt nu veel ophef gemaakt over de Russische oorlogseconomie, alsof een land dat ver achter blijft bij het westen nu ineens naar behoefte drones en granaten kan produceren, alsof er geen corruptie is en alsof er geen hulpmiddelen nodig zijn zoals grondstoffen en machines. Met een procentje extra naar defensie pareert het westen dat moeiteloos. Toch maken mensen zich echt zorgen over de Russische oorlogsindustrie en voeren er gewichtige gesprekken over. Tot we op een gegeven moment beseffen dat de Russen heel inefficiënt zijn in alles wat ze doen.  Behalve olie en gas exporteert het land nauwelijks iets.

De kabinetscrisis is een ander voorbeeld. De oude regering blijft zitten tot zij het heft kan overgeven aan de nieuwe. Het land wordt dus altijd bestuurd, ook in extreme situaties. Op een gegeven moment hebben we een nieuwe regering, over rechts natuurlijk, want dat willen de meeste mensen. Een nieuwe manier om de problemen op te lossen zal er niet komen, dus wordt het een kwestie van prioriteiten stellen.

Mannenzender
Het zal duidelijk zijn: een fan van de publieke omroep ben ik niet. Ik kijk heel vaak naar wat de mannenzender heet, RTL 7. Soms hebben ze goede films. Verder zijn er actiefilms, waarin er geschoten wordt of mensen lopen voor iets weg. Het is meteen spannend en aan het eind winnen de goeden.  Misdaad is ook aantrekkelijk. Niet alleen omdat er recht wordt gedaan, maar ook omdat de boeven kansloos zijn. De manier waarop bijvoorbeeld bloedsporen gevonden worden met een speciale zaklantaarn. Dan weet je onmiddellijk dat de boeven ’t haasje zijn, want ze hebben overal sporen achtergelaten.

Het is allemaal heel overzichtelijk en een echt verhaal. En dat is wat ik tegen de publieke omroep heb. Ze vertellen niet het hele verhaal, om het spannend te maken. Inhoudelijk stelt het niet zoveel voor en dan prefereer ik een écht spannend verhaal.

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

  

vrijdag 22 maart 2024

Toch net een goed mens

Ben ik eigenlijk een goed mens geweest?  Tot nog toe, want ik weet niet wat voor kwaad ik de komende paar jaar nog zal aanrichten. Misschien word ik wel verbitterd en boos en ben ik voor mijn omgeving niet te genieten. Tot dusver slaag ik er meestal in prettig gezelschap te zijn. Soms neemt woede bezit van mij, maar dat is relatief uitzonderlijk.

Anti-liegbeleid
Aan mijn opvoeding heeft het niet gelegen. Liegen was een doodzonde en ook huichelen werd afgekeurd. Beloftes moest je gestand doen. Soms moest je onder dwang een loopje nemen met de waarheid, maar dat waren uitzonderingsgevallen. Ook in de verhouding met mijn vrouw en mijn vrienden voerde de waarheid de boventoon. Een enkeling loog structureel, maar die leugens waren doorzichtig of onbelangrijk.

Waarheden
In mijn werk als journalist heb ik natuurlijk veel leugens opgeschreven, maar het was mijn taak om weer te geven wat er gezegd werd. Mijn oordeel over het waarheidsgehalte was irrelevant. Er zijn weinig beroepen waarin de waarheid gesproken wordt en niets dan de waarheid. Vaak weet je niet of iets waar is, omdat je uit moet gaan van bepaalde feiten en je moet aannemen dat die kloppen.

Aparte bank
Een apart geval was toen ik op de afdeling public relations werkte en gedwongen was een beeld van de toestand van het bedrijf te schetsen wat niet helemaal in overeenstemming was met de werkelijkheid. Liegen deed ik niet maar de waarheid spreken ook niet en ik was heel goed in A zeggen op zo'n manier dat je B las. Ik kan dat werk relativeren, maar evengoed ben ik er niet trots op.

Minder lachen
Ik ben niet trots op mijn leven en geloof niet dat de wereld veel gemist heeft als ik er niet geweest was. Maar wacht, mijn humor had ook niet bestaan en de mensen hadden minder gelachen. Misschien helpt dat me over de streep en doet me belanden bij de goede mensen.  

(eindredactie: Angeline Jansen)


De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of 
michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam


 

vrijdag 15 maart 2024

Ouders tasten in het duister

Als ouder weet je niet veel van je kinderen. In het dagelijks gebruik weet je wel wie druk is en wie af en toe een duwtje in de rug nodig heeft, maar je hebt geen idee van de normen in de klas bijvoorbeeld. Of buiten de klas. 


Aannemelijk

Ik neem aan dat ze niet bewust dingen voor mij achterhouden, maar ik heb geen idee wat voor hen zo vanzelfsprekend is dat ze het niet benoemen. Ik neem aan dat ze eerlijk en open omgaan met hun partners, vrienden en collega’s, maar weten doe ik dat niet. Ik neem aan dat ze hun hart kunnen luchten bij hun vrienden, maar misschien is dat helemaal niet zo. Ik weet alleen hoe ze met mij omgaan en dat is heel liefdevol en behulpzaam. Ik neem aan dat ze tegenover andere mensen ook zo zijn. Daar zou ik me wel eens erg in kunnen vergissen. De ouders in het boek van Herman Koch Het diner (2009) dachten ook het beste van hun kinderen, maar dat bleken monsters te zijn.


Toevallig

Herman Koch beschrijft ouders die geconfronteerd worden met een moord die door hun kinderen is gepleegd. Ze komen er toevallig achter, doordat hun pleegkind hun zoon ermee chanteert om zo op een eenvoudige manier een scooter te bemachtigen. De pleegzoon wordt echter door de zoon en zijn medeplichtige neef vermoord en hun moeder zorgt prompt voor het alibi. De schrijver speelt in op onze vooroordelen want de eerste vermoorde is een thuisloze die ligt te slapen in een telefooncel, terwijl het adoptief kind uit Afrika komt en zichtbaar geen biologisch kind is van de ouders. 


Zwaar belang

Natuurlijk weegt het belang van de kinderen zwaarder dan wat dan ook. Ik kan de vraag naar de laakbaarheid van het gedrag van de moeder en de vader niet beantwoorden. Als je  in een dergelijke situatie komt, stel je heel andere prioriteiten dan het naleven van de wet.  

Ik weet dat ik van de kinderen hou en dat ik een vergaande zorgplicht heb om hen gelukkig te maken of althans vervuld van zingeving. ik zou hen beter willen leren kennen. 


(eindredactie: Angeline Jansen)


De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam


 

vrijdag 8 maart 2024

Ik geloof in een soort hemel

Ik geloof in het hiernamaals. Hoe dat eruit ziet weet ik natuurlijk niet, maar er zijn meer dingen onvoorstelbaar. Zoals dat het heelal uitdijt sinds de oerknal, terwijl het logisch is dat die expansie zou vertragen. En wij leerden op de middelbare school dat alle elementen bestonden uit drie soorten kerndeeltjes: protonen, elektronen en neutronen. Dat blijkt allemaal heel wat ingewikkelder te liggen. Zo is het begrip kerndeeltje achterhaald, doordat  sommige deeltjes op twee plaatsen tegelijk zijn, terwijl andere alleen bestaan als ze bewegen.


Modern
Het hiernamaals is iets betrekkelijk nieuws: in het Oude Testament komt het niet voor. Voor mensen met een statische levenswijze ligt continuïteit voor de hand. Voor wie zijn voorouders onder de drempel van zijn huis begraaft en hetzelfde land bewerkt als zij, vloeien verleden, heden en toekomst in elkaar over.

Ook de universele God voor alle mensen bestond nog niet. Er waren alleen nationale goden. Andere volkeren waren rivalen of vijanden. Zelfs degene die in een hemel geloofde, wilde deze niet delen met heidenen en ketters.
De hemel waarin ik ben opgevoed was alleen toegankelijk voor rooms-katholieken en heidenen die niet beter wisten, omdat ze nooit geconfronteerd waren met het ware geloof.  Verder was de hemel betrekkelijk saai. Je at met een gouden lepel rijstebrij en was verder gelukkig in de aanbidding van God. Spelen was er niet bij.

Saai
Ik geloof nu dat de hemel toegankelijk is voor alle mensen van goede wil. Verder heb ik daarbij het gevoel van thuiskomen en samen zijn, je wordt herenigd met mensen uit je verleden en de toekomst. Zo verwacht ik dat het zal zijn en ik ben niet de enige. Can so many people be wrong? Ja, de geschiedenis geeft genoeg voorbeelden van collectieve verdwazing.  Het voornaamste argument is dat we weinig begrijpen van de wereld om ons heen en dat dus alles mogelijk is. 

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

vrijdag 1 maart 2024

Een kwestie van geluk

Je zit er op te wachten als je naar een romcom kijkt. Het moment dat de monden bij elkaar komen. En dan weet je: het geluk is daar.

Onvoorspelbaar
Uiteraard is het zo dat kussen fijn is en liefde blij maakt, maar als je in je geheugen geluksmomenten zoekt, vind je niet in de eerste plaats de voor de hand liggende  vreugdevolle momenten zoals de eerste kus of de ontmaagding van de geliefde. Kennelijk is er op die momenten teveel dat de geest bezig houdt. Doe ik het wel goed? Is dit het juiste moment om te tongen? Doe ik haar pijn? 

Hetzelfde geldt voor veel momenten waarop je een stap voorwaarts zet. Bij de uitreiking van de diploma's van de middelbare school -  mij was per telefoon meegedeeld dat ik tot de geslaagden behoorde -  zat ik zo zenuwachtig te roken dat ik de neiging had om een sigaret op de steken terwijl ik er al een in mijn mond had.

Olijven
In mijn geest zoekend naar geluksmomenten kwam ik allereerst op mijn eerste liftreis naar Italië. Het zomerweer liet op zich wachten en op de Brennerpas mistte het constant en regende het geregeld. Aan de zuidkant van de pas was het weer niet beter dan aan de noordkant, zodat ik ontevreden ging slapen. Ik ontwaakte echter in de volle zon in een romantische olijfgaard die ik alleen in het donker had gezien en waarvan ik niet besefte hoe exotisch die was. Een diep geluksgevoel trok door mijn lijf.

Den Haag
Dat moment in Italië valt nog te verklaren als een ogenblik van opluchting.  Een ander geluksmoment dat mij sterk voor ogen staat, was een wandeling die ik maakte met twee vrienden. Het was in Den Haag en we liepen over een brug naar het centrum en ik was gelukkig zonder dat er een bijzondere reden voor was. De zon scheen en een van mijn vrienden had een paarse trui aan die hem heel goed stond, zoals ik constateerde. Verder gebeurde niets, behalve dat we over de Koninginnegracht liepen. Toen trok de boekhandel aan de overkant van het water mijn aandacht en verdween het geluksgevoel. 
Het is dus duidelijk. De zaken die ons levensgeluk bepalen, leveren ons niet die momenten van geluk die we daarvan verwachten. Geluksmomenten staan daar los van en komen als een prettige verrassing.
 

(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

vrijdag 23 februari 2024

Voorspellen is het probleem

Voorspellen is moeilijk, zeker waar het om de toekomst gaat, zei de Engelse premier Winston Churchill (1940-1945). Niet alle voorspellingen geven een getrouw beeld van de toekomst en zijn alleen bedoeld om gerust te stellen. We kennen allemaal de beelden van een zwaar gewonde tegen wie geruststellend wordt gezegd ”you're gonna be alright,” hoewel dat duidelijk niet zo is. 


Leidend boek
Voorspellen is eenvoudig voor wie gelooft in de bijbel of een ander heilig boek dat verleden heden en toekomst beschrijft. Het werd ingewikkelder toen de mensen het boek bevestigd wilden zien in de realiteit van alle dag. Sommige optimisten dachten dat dit kennis was die we geleidelijk zouden opbouwen. Als we eenmaal het heden volmaakt begrepen dan was de toekomst ook een open boek. Zeker sinds de verrassende opkomst van internet is deze blijmoedige visie uit de mode geraakt. De alomtegenwoordigheid van deze informatietechnologie konden we niet voorzien.

Iets zeggen
Toch kunnen we wel iets over de toekomst zeggen, omdat wonderen erg zeldzaam zijn. Zo is het mogelijk dat partners in een vastgelopen huwelijk na jaren de weg naar het geluk vinden, maar die kans is niet erg groot. Ook de kans op grote rijkdom is niet zo groot, al heb ik twee kinderen die meer verdienen dan ik ooit voor mogelijk had gehouden.

Mutatis mutandis geldt dit ook voor toekomstige kleinkinderen. Zij kunnen medische afwijkingen hebben, die een normale opvoeding (en indeed een bevredigend leven) onmogelijk maken. De kans daarop is echter niet zo groot. 

Gruwelluw
Ook afzichtelijke armoede of een situatie van oorlog zal de komende generatie bespaard blijven. Ongetwijfeld zullen ze met Europese militaire expedities te maken krijgen. Met de gruwelen van het slagveld zullen ze niet geconfronteerd worden. 

Ik zie de toekomst dus vol vertrouwen tegemoet, al kan ik die niet voorspellen voor mijn kinderen. Helaas.

 (eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

vrijdag 16 februari 2024

Liever een brief

Ik heb ervan afgezien samen met mijn vrouw een dialoog te schrijven over het voortschrijden van mijn ziekte. Dat wordt toch maar een voorspelbare uitwisseling tussen oude mensen die elkaar goed kennen. In plaats daarvan wil ik mijn kinderen een brief sturen vanuit mijn levenservaring en mijn visie op hun karakter.

Lerende mensen
Raad geven aan je kinderen is echter moeilijk. Allereerst veranderen de omstandigheden snel en wat nu kansrijk lijkt, is over tien jaar een doodlopende weg. Verder leren mensen in de loop van de tijd. Onder andere van hun partner met wie ze samen een leven moeten opbouwen. In die situatie mondt een brief gemakkelijk uit tot een veelheid van irrelevante algemeenheden. Een sophisticated versie van Doe Maars “Poets je tanden, kam je haren, stel je netjes voor en zeg U, U, U”.

Gelul onderscheiden
Aangezien het onmogelijk is om vooruit te blikken, is het misschien het beste om terug te kijken. Tenslotte ben ik op een leeftijd waarin ik belangrijke dingen van onbelangrijke zou moeten kunnen onderscheiden. Afstand tot het verleden hoop ik genoeg te hebben, omdat ik daar niets meer aan kan doen.
Ik probeer de vraag te beantwoorden wat er nodig is om tevreden op je leven terug te blikken als je zo oud bent als ik, dus 72. Hebben ze dan hun best gedaan om een goede ouder te zijn, een goede partner, een goede vriend? Hoe denken ze over de manier waarop ze hun kinderen hebben opgevoed? Wat vinden ze van hun loopbaan, of concluderen ze, dat ze een andere invulling aan hun leven hadden moeten geven - en zo ja: welke? Die vragen zal ik proberen te beantwoorden, zo goed als ik kan, uitgaande van wie zij zien.

Redelijk snel
Aannemend dat ik nog twee jaar in redelijke gezondheid te leven heb, zal ik binnen die periode aan elk van de vier kinderen een persoonlijke brief overhandigen. Er zal gelegenheid zijn tot het stellen van vragen. Maar daarbij hanteer ik het journalistieke beginsel dat alleen feitelijke onjuistheden worden gecorrigeerd.
   
(eindredactie: Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

vrijdag 9 februari 2024

De nalatenschap van vader is niet af

Mijn vader heeft zijn leven beschreven in een lijvig boekwerk, maar die biografie houdt op bij het huwelijk met mama. Wij, de drie kinderen, komen er niet in voor. Jammer. Ik zou graag willen weten wat hij over mij geschreven zou hebben.





Diploma's
Ongetwijfeld was mijn vader heel trots op mij. Ik had het diploma gymnasium alpha en een doctoraalstudie geschiedenis voltooid. Dat vond hij natuurlijk geweldig. Hij had na vier jaar mavo de school verlaten zonder diploma.
Verder had ik een keurige en hoog opgeleide vrouw met wie hij het goed kon vinden en die drie jongens baarde.  Wij woonden mooi in een nette buurt en met financiële kwesties heb ik hem tijdens mijn werkende leven nooit lastig gevallen. Maar toen ik studeerde kreeg ik maar een gedeeltelijke toelage van de staat en daar wilde mijn vader niets van horen, want “alles zit er in, tot vakantie toe”.
Dat hij geacht werd de toelage aan te vullen, ging er bij hem niet in. Ik kreeg van mijn moeder af en toe een tientje mee, alsmede een blik soep en een kilo kaas. Langdurig kroegbezoek behoorde niet tot mijn mogelijkheden en bij bezoek op mijn kamer schonk ik vruchtenwijn in borrelglaasjes. Mijn lage inkomen kon mij weinig schelen. Het was de onrechtvaardigheid in zijn houding die mij stak. Achteraf heb ik daar meer begrip voor gekregen omdat hij een bescheiden salaris had, twee kinderen die studeerden en een vrouw die niet verdiende.

Twijfels
Toch moet hij zich zorgen hebben gemaakt. Mijn start op het gymnasium was dramatisch en ik bleef in de tweede zitten, omdat ik geen voldoendes had, behalve voor geschiedenis. Daarvoor had ik een 8, een cijfer dat ik daarna nooit meer behaalde voor dat vak.
Ook moet hij zich afgevraagd hebben of ik kinderen zou krijgen, want onze generatie stelde dat lang uit. Over mijn loopbaan zal hij zeker in de piepzak hebben gezeten, toen ik mijn dissertatie had afgebroken en in een tijdelijke baan werkte. Toen moest ik plotseling kiezen. Ik kon in vaste dienst treden bij het Centraal Bureau voor de Statistiek. De andere mogelijkheid was een tijdelijk en onderbetaald baantje bij het prille Economisch Dagblad. 
Ik wilde sinds mijn kindertijd journalist worden, dus voor mij was de keus gemakkelijk. Voor mijn vader, die altijd had gezegd “ga nooit werken bij de Rijksoverheid,” woog de zekerheid van een vaste baan toch zwaarder dan een onzekere positie bij een beginnend krantje.

Bevestiging

De bevestiging van mijn vaders zorgen en de blijdschap dat het allemaal is goed gekomen had ik graag gelezen in een tweede deel van zijn biografie. Misschien stond daar dan ook in of hij het prettig vond dat ik, met mijn persoonlijkheid, in zijn leven was. Ik weet dat hij van me hield; dat hoefde hij niet op te schrijven.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam


vrijdag 2 februari 2024

Gebrek aan nachtrust

Ouders van kleine kinderen klagen vaak over het gebrek aan een ongestoorde nachtrust. Ik herinner mij dat ook nog goed, dat gevoel van eindeloze vermoeidheid. Eerst de huilende baby’s. Als die periode voorbij is, wordt het kind wakker op onchristelijke tijdstippen om te spelen. Later moet je klaarstaan om te halen en te brengen, omdat ze nog toch niet bij een vriendje willen slapen of omdat ze op zaterdagochtend om negen uur op het sportveld willen staan. “Als ze naar de middelbare school zijn, dan krijg je tenminste rust,” zeggen ouders hoopvol en dat is ook zo, want de kinderen slapen lang uit en gaan bijna helemaal hun eigen gang.



Onwillig
Een ongestoorde nachtrust is de ouders ook dan nog niet gegund, want niet het rumoer van de kinderen, maar het getob van henzelf over hun nageslacht houdt hen wakker. Gaan ze wel op tijd slapen en komen ze wel op tijd op school? Maken ze hun huiswerk? Hebben ze de juiste vriendjes of vriendinnen? Blowen ze niet teveel? Informatie van de kinderen is moeilijk los te weken en onbetrouwbaar bovendien.

Af en toe grijp je in en gaat overhoren, maar door de stille tegenwerking van het kind laat je dat na een paar keer zitten. Of je doet de scholier op een dure huiswerkcursus die teleurstellend weinig oplevert. Met onwillige honden is het nu eenmaal slecht hazen vangen.

Externe opvoeder
Mijn middelste zoon Laurens was een ramp op de middelbare school. Zijn motivatie was zo gering, dat hij als ooit veelbelovend VWO-ertje begonnen, met moeite het HAVO-diploma behaalde. Hij hoefde immers geen diploma te hebben voor chef-kok en dat wilde hij worden. Hij kan inderdaad uitzonderlijk goed koken.
Wij zagen er niets in, maar dat nam hij ter kennisgeving aan. Anders was het toen een chef-kok op zijn werk vroeg of Laurens vond dat een chef als hij veel verdiende. Laurens beaamde dat. Toen zei de chef dat hij er nooit iets bij kreeg, hij had een eindrang. Vervolgens vroeg de chef of Laurens goed kon leren en die bevestigde ook dat.
“Dan zou ik dat maar doen.”
En dat deed Laurens, zodat hij zijn bachelor in de psychologie behaalde en samen met een vennoot het bedrijf Remind Learning uit de grond stampte. Dit bedrijf wordt ingehuurd om middelbare scholieren te motiveren. Laurens wil hen een middelbare schooltijd zoals van hemzelf besparen.

Bekwamer
Eenmaal gaan kinderen het huis uit en dan valt er een last van je af. Jouw taak is af of beter gezegd: overgedragen aan een hopelijk bekwamere generatie, die zelf haar wereld zal inrichten. En die vele jaren slecht zal slapen.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

donderdag 25 januari 2024

Kous is nog niet af

 Mijn vorige post ging over het feit dat je inhoudelijk over bepaalde onderwerpen niet van gedachten kunt wisselen. Immigratie is onder lezers van mijn blog zo’n hot issue, ook als het gaat over een vakman of wetenschapper die wij nodig hebben. Je bent rechts of links en daarmee is de kous af. Dat geldt voor immigratie, maar ook voor de toeslagenaffaire, steun aan de minima en het milieubeleid en zo onttrekken belangrijke maatschappelijke problemen zich aan de ratio en worden er onveranderbare standpunten ingenomen.



Verlammende echo
Een lezer slaat de spijker op de kop door te constateren dat veel mensen het liefste hebben dat hun ideeën “geëchood” worden, wat hij betreurt omdat “onze ideeën zich alleen maar ontwikkelen door daar met elkaar over te praten”.

Een andere lezer stoort zich aan mijn opmerking dat het toelaten van arbeidsmigranten om het tekort aan handen te verhelpen een ”rechts standpunt” zou zijn. Hij wees mij op het Polenmeldpunt van de PVV: ”Dat is tegen elke migratie en echt vrij rechts denk ik zo!” Zeker, maar links omarmt arbeidsmigratie ook niet. Ik was namelijk door een goed geïnformeerde linkse kennis gekapitteld, toen ik wees op de mogelijkheid om sollicitaties van buiten Europa serieus te nemen. “We kunnen daar precies de mensen halen die we nodig hebben,” zei ik. Maar dat was tegen het zere been, omdat er 1) nog werkloosheid in eigen land was en 2) je dan zou doen aan cherry picking, dat wil zeggen die mensen selecteren die overal terecht kunnen.

Misverstand
Toen ik het had over het toelaten van mensen die hier een baan krijgen, namen mijn lezers misschien aan dat dit mijn immigratiestandpunt in algemene zin was en kreeg ik daarom die reacties. Ik doelde niet op vluchtelingen en asielzoekers; ik had het over onze arbeidstekorten en hoe we die kunnen oplossen.

Angst voor verandering
Volgens mij is er geen partij die vrije immigratie van mensen die hier een baan krijgen voorstaat. Daar zijn alle partijen het over eens en is dus een principieel besluit. Een Afrikaan die voor zichzelf zorgt en de overheid verrijkt met belastinggeld, kan daar in Nederland geen enkel recht aan ontlenen. Wij zelf kunnen dat wel, niet door verdienste, maar alleen omdat we hier geboren zijn. Hij/zij zou namelijk een andere cultuur kunnen meebrengen, die onwenselijk is of simpelweg vreemd. De Amerikanen waren bang dat de katholieke Ieren hun protestantse overtuiging zou veranderen en dat was ook zo. Maar ze lieten ze wel toe en de voorspelde rampspoed bleef uit; het land werd
een tijd lang alleen maar welvarender en toleranter.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

vrijdag 19 januari 2024

Nieuwe vrienden hebben de schijn mee

Waarom zijn de mensen die je recentelijk ontmoette zoveel soepeler in de omgang dan de mensen met wie je al decennia optrekt? De nieuwe mensen zijn zoveel opener en spontaner. Komt dat door  gebrek aan mensenkennis of andere behoeftes?    

The place to be
Ik heb de meeste vrienden gemaakt toen ik ging studeren en op mezelf wonen in Leiden en toen ik kinderen kreeg in Amsterdam. Die stad was the place to be voor ruim denkende jongelui. Mijn vaste verkering en ik kwamen beiden uit Den Haag, maar daar wilden we nog niet begraven liggen zo saai was het daar. En Leiden was waar we gestudeerd hadden en niet wilden blijven omdat we vooruit wilden in het leven.

Verder heb ik één vriend van de Christus Koning-basisschool, één vriend van het Jezuïetencollege en één Zuid-Afrikaan in Londen. De laatste leerde ik kennen, omdat hij bevriend was met een meisje, met wie één van mijn Leidse vrienden een onstuimige relatie had. Zijn liefde is op een ander overgegaan, maar mijn vriendschap met de Londense collega is gebleven.
 
Behoedzaam
De meeste van mijn vrienden waren links en zijn dat nog steeds. Met hen vermijd ik over de aanpak van de energietransitie te praten. Ook voel ik mij onvrij als het over immigratie gaat. Er vindt namelijk geen discussie plaats, maar een indeling in rechts en links. Dat het nuttig zou zijn om immigranten toe te laten om de krapte op de arbeidsmarkt te lenigen, is een rechts standpunt. Nederland is namelijk vol. Behalve voor vluchtelingen, want die zijn zielig. Verder zijn vorige liefdesrelaties taboe.

Bij nieuwe vrienden ken je die no go area’s niet en ben je geneigd aan te nemen dat die voor hen niet bestaan. Dat geeft een gevoel van vrijheid. Bij je oude vrienden ken je de gevoelige punten en vermijdt die. Je kent hen immers al decennia.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

vrijdag 12 januari 2024

Nieuwe jaar heeft veel te bieden

Beste wensen uitwisselen vond ik dit jaar even een uitdaging, tot ik merkte dat mij nog veel goeds te wachten staat. Bijvoorbeeld het eerste kopje koffie van de dag, altijd weer zo heerlijk. Natuurlijk komt er veel narigheid op me af in 2024, maar leuke dingen zullen er ook zijn. De kunst is daarvan te genieten.

Intiem
Ik ben hulpbehoevend, moet met allerlei dingen geholpen worden omdat mijn rechterkant moeilijk aan te sturen is en mijn linkerhand gekwetst is bij een valpartij. Ik kan intussen dingen weer zelf, maar ik doe er lang over en ben onhandig. Ik word meestal door Angeline afgedroogd en aangekleed, wat ze liefdevol doet. Ook met mijn kinderen en vrienden leidt dit tot een ongekende intimiteit bijvoorbeeld als ze mijn jas aandoen of me een hand geven met lopen.

Voor anderen
Ik dacht dat ik voor anderen leef en dat is ook zo. Als ik alleen al denk aan de vier kinderen plus (bijna) aangetrouwde dames, hoezeer hun successen mij blij maken. En ieder nieuwtje van de kleindochters heeft hetzelfde effect. Het promotie-effect noemden we het bij vrienden, naar het gevoel dat je borst doet zwellen als zij hun PhD hebben behaald (net als mijn oudste broer) of anderszins een mijlpaal hebben gepasseerd.  

Verliefd
Bijzonder verheugend is dat ik mijn plezier in lezen terug heb. Momenteel lees ik De kuil (2023) van Laura van der Haar over een samenwonende studente die verliefd wordt op (een vrij onbehouwen) gast, die zij in haar bijbaan in de horeca moet bedienen. Ze wordt door deze projectontwikkelaar versierd en krijgt tot haar verbazing vlinders in haar buik. Ze is naïef en geniet van haar gevoelens en van zijn orgasmes. Tot ze haar vriend verlaat en zich in een van de vakantiehuisjes van haar minnaar vestigt. Al gauw wil hij haar daar weghebben, ruzie breekt uit, zij uit haar mening over zijn echtgenote. Aan eind van het liedje is ze weer gewoon thuis bij haar vriend.  

Bonbons
Ik houd meer dan gewoonlijk van snoep en snacks, temeer daar dat plezier tijdelijk is gezien de voorspelde slikproblemen. Speculaasbrokken verslind ik, bonbons, borrelnootjes. En zal ze ook in het nieuwe jaar genieten.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

vrijdag 22 december 2023

Ook goede feestdagen gewenst

De jeuk heeft zich teruggetrokken tot mijn hoofdhaar, wat een verbetering is ten opzichte van de eerdere toestand, toen veel grotere oppervlakken huid mij uit de slaap hielden. De plek is wel nieuw en past niet bij mijn aandoening, zegt de dermatoloog, die de kwaal met een biopt vaststelde, nadat de huisarts tevergeefs twee zalven had geprobeerd.

  
Compleet verzorgd
Een ongeluk komt nooit alleen. Mijn gezonde hand is bij een valpartij vorige week dermate gekwetst geraakt dat ik nu twee bijna nutteloze handen heb. Onhandig ook als je jeuk hebt en wil krabben.
Gelukkig ik heb een levenspartner, want als alleenstaande was ik aangewezen op professionele hulp en steun van vrienden. Prima, maar onvergelijkbaar met de aandacht die mijn vrouw Angeline mij 24/7 geeft. Ze is zo geduldig als mijn traagheid vereist - en ik ben heel traag met alles en dat wordt alleen maar erger.

Euthanasie geen luxe
Ik voel me niet zielig, zoals tijdens het herstel van de chemokuur of in mijn kindertijd. Ik zag toen echt geen uitweg meer, het leven was een last. Dat is nu anders, omdat ik weinig jaren heb.
Mijn diagnose is Cortico Basaal Syndroom, een dodelijk Parkinsonisme zonder therapie. Dat kan nauwelijks erger, in een paar jaar takel ik geestelijk en lichamelijk af tot ik niet meer kan slikken en dood ga.
Een euthanasieverklaring is geen overbodige luxe en die heb ik dan ook. Verder heb ik een goed leven achter me, met volop liefde en vriendschap van mijn naasten, die net als ik in vrede en voorspoed leefden. Wie kan zeggen hoe lang die paradijselijke toestand hier te lande nog voortduurt?
Ik wens je een Fijne Kerst en een Gelukkig Nieuwjaar. We spreken elkaar weer op 12 januari 2024 op deze plek.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam













vrijdag 15 december 2023

Een traditie om een beetje trots op te zijn

Onvermijdelijk maak je af en toe de balans op van je leven. Dat eindigt gewoonlijk in een lijst van dingen die je nog moet of wil doen. Als je ouder wordt – ik ben 72 – en de productieve jaren achter je liggen, kijk je vooral terug en wordt het to do-lijstje korter.

Goede begeleiding
Deze week organiseerde ik het jaarlijkse zangavondje waarop we eerst een aantal bekende popsongs zingen en besluiten met de bekende kerstliedjes. Dit jaar stonden onder meer Sandy Shaw (Always something there to remind me), Ramses Shaffy&Liesbeth List (Pastorale) en Edith Piaf (Je ne regrette rien) op de playlist. Onder de Kerstliedjes stonden traditionals als Stille nacht en Midden in de winternacht, maar ook het eigentijdsere Wish I was at home for Christmas van Jona Lewie.  
De avond was een succes, dankzij de gitaarbegeleiding van zoon Laurens, het pianospel van echtgenote Angeline Jansen en vriendin Margriet Kuster en natuurlijk het actieve zingen van de acht muzikale gasten, van wie er één speciaal voor de gelegenheid uit Deventer was gekomen.

Paar mannen
Mijn zoon Laurens en ik waren helaas de enige mannen. Ik heb mijn uiterste best gedaan om daarin verandering te brengen, maar de aanwas kwam uit Angelines netwerk. Misschien dat ook een rol speelt dat ik gemakkelijk met vrouwen omga. Dat bleef ook op mijn werk niet onopgemerkt.
“Jij bent een vrouwelijke man,” zei een collega. “Daar wil ik niks mee zeggen, maar je bent geïnteresseerd in baby’s en gevoelens.”
Ik heb mannelijke vrienden en ben met hen op mijn gemak, maar met vrouwen maak ik soepeler contact. Ik moet me daar bij neerleggen.

Actief zangavondje
Ik organiseer het jaarlijkse zangavondje voor de zestiende keer, eigenlijk sinds ik op latere leeftijd een beetje gitaar had leren spelen. Dat kan ik nu niet meer, evenmin als schrijven, autorijden, fietsen en zwemmen. Ook mijn organisatorische vaardigheden verminderen, waardoor ik steeds meer op mijn vrouw leun.  
“Dank je dat je doorgaat met de traditie,’’ zei iemand bij het afscheid nemen. Ik heb vorig jaar ook een zangavondje gehouden, maar toen was mijn ziekte minder zichtbaar. Ze wilde eigenlijk zeggen: ondanks je vreselijke ziekte. Ik vind het zangavondje echter belangrijk. Het is één van de dingen waartoe ik het initiatief heb genomen en die ik links op mijn balans kan zetten, bij de Activa.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

vrijdag 8 december 2023

Een Nederlands geluid uit de VS

Het boek heet Het is oké om kwaad te zijn op het kapitalisme (2023) en daar gaat het ook over. Schrijver is Bernie Sanders, een rivaal van president Joe Biden. Succesvol, maar geen echte kanshebber, want socialist. Hij trekt bijvoorbeeld het innovatieve nut van miljardairs in twijfel, die onder andere de media beheersen en mensen als de auteur geen kans geven.  

Grijze koppen
In de VS vindt een worsteling pIaats tussen bejaarden, de president is 81, zijn belangrijkste tegenspeler Trump is 77 lentes jong. Ter vergelijking: Mark Rutte is 56, zijn nationale rol lijkt uitgespeeld.
Gezien de Amerikaanse mores is het niet uit te sluiten dat de man die het presidentskandidaat Joe Biden moeilijk maakte tijdens de primaries ook bejaard is en inderdaad: Sanders is 82, en dat is te merken ook. Hij richt zich tot jonge mensen en spreekt hen ook als zodanig aan, terwijl zij zich  volwassen voelen en dat vaak ook allang zijn. Het kan zijn dat de vertaler er nog een schepje bovenop heeft gedaan, maar woorden als klassenstrijd en arbeidersklasse klinken achterhaald.


Oud nieuws
Veel dingen waar hij bitter voor strijdt hebben wij al. Een universele ziektekostenverzekering bijvoorbeeld. De Amerikanen kennen sinds de jaren zestig Medicare voor 65-plussers en gehandicapten. Voor de werkenden bij grote bedrijven en overheidsinstellingen heeft de werkgever een verzekering afgesloten. De overigen lopen grote risico’s. De ziekenhuizen mogen hen niet weigeren als ze een ongeluk hebben gehad en acute kwalen hebben, maar zodra het gevaar geweken is, staan ze op straat. Zo’n 50 miljoen mensen in de VS leven zo. Sanders streeft naar verlaging van de leeftijdsgrens voor Medicare in plaats van Obama’s Affordable Care Act te gebruiken, die volgens hem teveel ruimte geeft aan het bedrijfsleven.

Nederlandse droom
Ook het onderwijs moet veranderen onder het motto: leidt burgers op, geen robots. Nostalgisch memoreert Sanders dat je vroeger ongeacht waar je woonde, een diploma kon halen en van je salaris een gezin stichten. Dat is nu niet mogelijk van één inkomen. Tegenwoordig heb je geld nodig omdat het openbaar onderwijs is kapot bezuinigd.
Dat is ook op Nederland van toepassing, sinds de opkomst van dure bijlessen en speciale scholen met examentraining. Het openbaar onderwijs blijft achter en dat is fout. Men zegt dat de American dream gemakkelijker te verwezenlijken is in Nederland dan in Amerika door het slechte onderwijs in de Amerikaanse achterstandsbuurten. Nog wel.

Borst kloppen
Sanders boek bevat veel borstklopperij over zijn prestaties en is het voortbrengsel van een man op leeftijd. Van de andere kant staan er ook veel dingen in die nuttig zijn, zoals dat het Congres in het algemeen niet doet wat de meerderheid van de bevolking wil. Zo is in Nederland bekend dat een overweldigende meerderheid buitenlanders als een probleem ziet. Redeneren helpt niet en op een gegeven moment uit de onvrede zich in massaal stemmen op Wilders. Of op Trump.

(eindredactie Angeline Jansen)

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam


vrijdag 1 december 2023

Op zoek naar vergeten geuren

Hoe rook het bij opa en oma thuis? Ik heb geen flauw idee. De inrichting van de kamers, het zware tochtgordijn aan de binnenkant van de voorkamerdeur, het  gedempte geluid van de distributieradio, de smaak van de slappe, zoete thee die opa voor de kleine kinderen inschonk, dat herinner ik me nog als de dag van gisteren. Maar hoe het rook?



Neuswijzer
In de uitgebreide bespreking in het Historisch Nieuwsblad van NeusWijzer (2023) van Inger Leemans en Caro Verbeek wordt de vraag niet beantwoord, wellicht omdat woorden ontbreken. Het Jahai-volk in Maleisië heeft diverse woorden om de geur van diverse gradaties van versheid van vlees te benoemen. Het Limburgs heeft nog een speciaal woord voor hoe het veld ruikt na een onweer (“zwaai”), maar het standaardnederlands heeft vooral heel algemene woorden (”muf”) en unieke productnamen (“Earl Grey”).
Leemans en Verbeek wijten dit aan de lage status in het westen van ruiken ten opzichte van zien en horen. De laatste hebben literatuur en muziek voortgebracht. Ruiken en proeven zijn dierlijker of voor de lol en daardoor wetenschappelijk oninteressant.       

Ijle geschiedenis
Mijn eigen geurgeschiedenis is ijl. Ik meen me de geur te herinneren van een kop koffie die mijn moeder net had gezet, maar het kan ook een associatie zijn die later aan de herinnering is toegevoegd. Vreemd genoeg komt tabaksrook in mijn geurgeschiedenis niet voor. Roken was zo geaccepteerd (iedere lift had een asbakje) dat je het niet merkte als de kamer blauw stond van de rook; of je deed een raam open. Ik zal nadenken of ik nog iets meer met de neus heb waargenomen dan de geur van mama’s koffie. Als ik me iets herinner, laat ik het weten.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

                                  


vrijdag 24 november 2023

Mijn vrouw wist het allang

In ben er te ongeduldig voor, maar mijn vrouw Angeline kijkt naar alle verkiezings- en formatienieuws. Ik zie in het voorbijgaan de onderhand bekende talking heads, maar de wederopstanding van Wilders en zijn PVV was mij geheel ontgaan. Ik zag de PVV als een constante, niet al te belangrijke factor in het politieke krachtenveld – tot woensdagavond.

Strategieën
Angeline had haar strategische keuze tegen Wilders en dus voor Timmermans al gemaakt. Ik had weinig vertrouwen dat Frans daadwerkelijk huizen zou bouwen, de armoede zou bestrijden of zelfs het klimaat beter zou maken. Volgens mij was het probleem dat de meeste grote partijen weigerden prioriteiten te kiezen en had mijn hoop gevestigd op de nuchtere en pragmatische Caroline van der Plas en de BBB. Die zag ook, dat Nederland mankracht nodig heeft, die vluchtelingen bij het huidige op compassie gebaseerde beleid niet kunnen bieden. We hebben massa’s arbeidsmigranten nodig – nu ze nog te krijgen zijn. Dat begrijpt Caroline en ze zegt het ook.

Apart publiek
Wat mij als ex-mediaman opvalt, is de scherpe scheiding die er onder TV-kijkers is. Angeline keek bij Tweede Kamerverkiezingen bijna uitsluitend naar de publieke omroep. Meer had ze niet nodig. Toen besefte ik dat het steeds zo was geweest: zij kijkt graag naar mensen die iets te vertellen hebben, hetzij over het nieuws, hetzij in talkshows. Die uitstraling heeft de publieke omroep, van nuttigheid.
Ik kijk juist vooral films en series en ben vaak te vinden op RTL7. En daar hoor ik niks over de verkiezingen of de opmars van de PVV. In het geval van de afgelopen verkiezingen had ik misschien vaker naar de publieke omroep moeten kijken. Dan had ik mijn stem heroverwogen.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

vrijdag 17 november 2023

Reputatie blijkt toch van gewicht

"En reputatie, is die belangrijk voor u?”
Ik keek de Parkinson-psycholoog verbaasd aan. We hadden het net over wat belangrijk voor me was in het leven en nu word ik geacht me druk te maken over mijn eindrang of gewichtige publicaties.


Stiekem stout
Naderhand besefte ik dat ik reputatie wel degelijk belangrijk vind. Dat iemand zijn wetenschappelijke loopbaan als hoofddocent heeft afgesloten in plaats van als medewerker vind ik irrelevant. Belangrijker vind ik echter hoe iemand als collega is, als vriend en als ouder. Ik merk dat ik minnaars die hun geliefde stiekem bedriegen, veracht.  En dat ik niks te maken wil hebben met mensen die hun partner met de baby laten zitten.
Ook slechte vaders vallen in die categorie van zover wil je niet zinken.

Boterham
Sommige mannen mishandelen hun kind, door het structureel hard te slaan bijvoorbeeld, of door het voedsel te onthouden. Deze mannen verdienen straf, ook als ze zelf mishandeld zijn.
De meeste Nederlandse vaders doen hun best om hun gevoelens in toom te houden. Ze zijn pas tevreden als hun kind gelukkig is, of althans een goede boterham verdient in een eerlijk beroep en een dito partner heeft gevonden. Wat dat betreft, ben ik gezegend met vier succesvolle kinderen, van wie er twee al partners hebben die ook van wanten weten.

Kwenie
Ben ik nu een goede vader? Dat weet ik niet. Ik heb gezien dat de middelbare school een marteling was voor mijn zoons, maar heb er niets aan proberen te doen. Ze hebben normen en waarden mee gekregen, maar zelf hun weg moeten vinden. Dat was verre van eenvoudig, voor al mijn kinderen. In hoeverre valt me dat te verwijten?
Ik weet alleen dat mijn kinderen me hoog hebben zitten. Ze doen het allemaal anders, maar “de tijd is ook anders” en bovendien “zijn we andere mensen dan jij, papa”. Mijn reputatie bij mijn kinderen is goed en dat vind ik heel belangrijk.

De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam

vrijdag 10 november 2023

Geluk moet je zelf maken

Hoe het gesprek op zo’n belangrijk onderwerp kwam weet ik niet meer, maar de vraag was wanneer je in je leven het gelukkigste was geweest. Ik weet niet wat ik zei, mijn ervaring was beperkt, ik zat nog op de middelbare school. De vader van mijn vriend zei met stelligheid dat hij als student het gelukkigste was geweest: je had helemaal geen zorgen. Nu had hij inderdaad een zware baan, maar ik was geschokt doordat hij zijn vrouw diskwalificeerde als bron van geluk. Zij had niet gestudeerd en was pas later in zijn leven gekomen. Als de brenger van zijn geluk, maar evengoed was hij zonder haar gelukkiger geweest! Plotseling kon ik geen hap meer door mijn keel krijgen.

Wakker liggen
Nu ik aan de andere kant van mijn leven ben aangekomen ben, begrijp ik de vader van mijn vriend beter. Je ligt inderdaad wakker van ruzies met je partner, de ziektes van je kinderen en uitdagingen op het werk. Als uitwonend student heb je die geen van alle.
Nou, relationele problemen heb je natuurlijk wel. Dat het achteraf eendagsvliegen waren, neemt niet weg dat ze je echt pijn konden doen.

Stokbroodje eten
Ik had zelf een leuke studietijd in Leiden. Ik herinner mij het genoegen waarmee ik op vrijdagochtend na het college Oude Geschiedenis een stokbroodje en een blikje leverpastei kocht, wat ik op mijn kamer opat terwijl ik over de aardappelplant naar de overliggende studentenkamers keek. De kamer was klein omdat ik pas op het complex woonde en je naar anciënniteit steeds ruimere kamers kreeg. Tot mijn vreugde was er centrale verwarming en een douche, die je met zestien mensen deelde. Soms was je gelukkig, net als in latere perioden. Bijvoorbeeld toen de jongens nog klein waren en ik ze gezellig naar de crèche bracht.
En neem de huidige periode: mijn diagnose voorziet in verdere aftakeling en dodelijke slikproblemen. Toch geniet ik van mijn kleinkinderen en een wandeling door de buurt of een leuk bezoek. De mens kan overal iets moois van maken, als hij maar weet dat een ander dat niet voor hem kan doen en hij geen keus heeft.

|De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam 

vrijdag 3 november 2023

In nood door de tijd

Ik heb net een vol batterijtje in mijn wekker gedaan, wat nog een hele klus was, omdat ik de lege er niet uit kon krijgen, terwijl ook het bijzetten problemen opleverde. Al peuterend bedacht ik dat er geen enkele reden is waarom een pensionado zou moeten weten hoe laat het precies is. Een uur of zelfs een dagdeel is meestal genoeg nauwkeurigheid. Toch was ik blij dat ik de juiste minuut had ingesteld.

Altijd wachten
Het grootste deel van de geschiedenis volstond men met een grove aanduiding van het tijdstip, dan wachtte men “tot iedereen er was”. Dit wachten leidde tot tijdverspilling en overtreding van de onder andere Gilderegels. In de dertiende eeuw kwam de centrale klok en werden afspraken mogelijk op een van te voren afgesproken tijdstip.

De eerste klokken werden ontwikkeld in kloosters, waar Gods kostbare tijd niet verspild mocht worden met op elkaar wachten. Later bouwden veel steden een klokkentoren met luidklokken, zodat inwoners wisten wanneer ze moesten stoppen met werken, dat ze naar de kerk moesten of een brand helpen blussen.
Geleidelijk aan werden plaatselijke tijden geharmoniseerd, zodat het in Den Helder net zo laat is als in Maastricht. Dat is geografisch incorrect: de tijd is een politiek compromis.

Eeuwige rust
Politiek compromis of niet, de tijd jaagt je op. Je laat acties onvoltooid of stelt ze uit omdat de klok een bepaalde waarde aangeeft op een schaal die zich elke twaalf uur herhaalt. Je zou meer relaxed moeten leven, zonder dat akelige tijdsbesef. Een soort van meditatieve verlichting. Maar als dan Magere Hein nadert, zou jij hem niet zien aankomen in je eeuwige heden.   
De eenvoudigste manier om te reageren is via facebook of 
michiel.nooren@outlook.com. Onder dit blog komt het reactieveld tevoorschijn als je klikt op Opmerkingen. Open op de klaplijst Reageer als en klik op Naam/URL. Voer je naam in en gebruik als URL: www.mn.nl. De reactie wordt dan gepubliceerd onder jouw naam